Dovhi nočy - čast I
Na dvorê biêsiłasie takaja metelucha, što čerez okno Mira bačyła ono špichirok metruv može dvadcet’ od chaty. Zmity pud stinoju siahali vže majže okna i tiažko było zavvažyti, čy chtoś probivajetsie dorohoju, a hospodyni z ditima čykała svoho čołoviêka i raz-po-raz kidała pohlad u storonu dorohi. Charyton vybravsie do susiêdnioho seła rozhovorytyś zo znakomym, u jakoho vony čas-od-času kuplali jačmiêń porosiatam, ale paru hodin nazad nichto ne dumav, što zervetsie takaja vjuha. - Maju nadiêju, bat’ko ostavsie v Potapovuj chati, – odozvavsie, vujšovšy raptom do serediny Ihor, najstarêjšy Charytonuv syn, i kidajučy oberemok bučyny pud piêč. – Z-pud kostryka ja zrobiv pjat’ šahov i ne znav, jak do dvery popasti. - Navet’ ne kažy… - odkazała mati. – Ja takuju metel peršy raz na očy baču, dobre što ty drov pryniôs, rozdiahajsie, budemo večerati. Katerynko, pudkiń pud plitu. Mira, Ihor, Kateryna i najmołodšy Fedor siêli jiêsti, ale vsio-taki sidieli nespokôjno i vyhladali čerez okno. Temrava...
.jpg)